“တစ္စိတ္တဝမ္းတည္း”

ေရးသားသူ=ကိုဝင္းလတ္

ဆိုးလ္ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးက၊ ဟန္ဂူရြာက သူၾကီးနဲ႔ အဖြဲ႔ လာလည္မယ္ဆိုေတာ့ စိုးရြံ႕ တုန္လွဳတ္တာေတာ့ အမွန္။
ေျပာရရင္ ဟန္ဂူရြာသူၾကီးကို အားနာေနတာ။သူက ဆိုးလ္ကို လာဖို႔ ဖိတ္ရတာ ခဏခဏ။ကိုယ္က အသြားအလာနည္းတဲ႔သူ။
တစ္ပတ္မွာ ေျခာက္ရက္ သူေဌးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပိုင္တယ္။တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ က သူငယ္ခ်င္းေတြပိုင္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္တဲ႔ေန႔ ကို မရွိပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ ဟန္ဂူရြာသူၾကီးကို ကိုယ္ကအျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာၾကည့္မတုန္း။
ေနာက္ျပီး ႏွစ္ ႏွစ္သားသာသာ ရွိေသးတဲ႔ စိတၱသုခ ကို လာမယ္ဆိုေတာ့ ဆရာဘုန္းၾကီးနဲ႔ တပည့္ေက်ာ္ေတြက ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ ေက်ာင္းကို အတင္းက်ားကန္ေနၾကရတာ။
သူတို႔ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးက ေက်ာင္းေတြလို ျပည့္စံုတာမဟုတ္ေလေတာ့ဧည့္ဝတ္ မေက်မွာ စိုးပါဘိသနဲ႔။ျပီးေတာ့ သူၾကီးဆိုသူက ေခ်ာင္းၾကည့္တတ္တာ ဝါသနာပါေလေတာ့ စိတၱသုခမွာ ေျပာစရာေတြမ်ား ပါသြားမွာျဖင့္ ခက္ျပီ။
ကဲေလ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ရွင္ဆိုေတာ့ ခရီးဦးၾကိဳ စၾကတာေပါ့။
ဒံုေဒဂူး ဘူတာမွာသြားၾကိဳျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ႏွဳတ္ခမ္းေမြးစစ လူၾကမ္းမင္းသားနဲ႔တူတဲ႔ သူၾကီးနဲ႔ အဖြဲ႔ကို ပထမဦးစြာ ကားၾကပ္ၾကပ္နဲ႔ စေတြ႔ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့စကားစမည္ေျပာၾကဆိုၾက၊ခဏေနေတာ့ ထမင္းစားထြက္ၾကတာေပါ့။
ကိုရီးယားေတြ ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ရဲ႕ အဓိက ရက္မွာမွ ဧည့္သည္ေတြကို ဘာေကၽြးရမွန္းမသိျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။ ႏို႔..ဆိုင္ေတြအကုန္ပိတ္ထားတယ္ေလ...။အဲဒီမွာ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ေပးလိုက္တာေပါ့။ ထမင္းစား ဖို႔ဆိုင္ရွာရျပီေလ...။
ဧည့္သည္ေတြကို ဒုကၡေပးသလိုျဖစ္ေနျပန္ေပါ့။မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ျပီးေတာ့ 갓바위 ဆိုတဲ႔ ဘုရားကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဘုရားဖူး ကုသိုလ္ေပါ့။
အင္း...ဘာပဲေျပာေျပာ ဆရာသမားေတြ လာလည္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ အမ်ားၾကီးရပါတယ္။
သူတို႔ဆီက မ်ားျပားလွတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ သိခြင့္ရတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ျပႆနာေတြ ပိုသိရတယ္။
မၾကာခင္ကာလမွာ ကိုရီးယားေရာက္ ျမန္မာမ်ားအတြက္ ျမန္မာျပည္ကေန စာေရးဆရာေတြ ပင့္ဖိတ္ျပီး စာေပေဟာေျပာပြဲ က်င္းပမယ္ဆိုေတာ့ စာေပ စိတ္ဝင္စားတဲ႔ျမန္မာေတြ။စာေပေဟာေျပာပြဲ ငတ္ေနၾကတဲ႔ ျမန္မာေတြ အတြက္ေတာ့ အခြင့္ေကာင္း တစ္ခုေတာ့ ရဦးေတာ့မွာေပါ့။
ေရွ႕ဆက္ျပီးေတာ့ ေဒဂူးနဲ႔ ဆိုးလ္ လူမွဳေရး ကိစၥေတြကအစ ျမန္မာအလုပ္သမားေရးရာေတြအတြက္ လက္တြဲ လုပ္ၾကဖို႔ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ ျဖစ္ၾကတာကေတာ့ အျမတ္ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။
ကိုရီးယားႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ ေတြ႔ဆံုပြဲေလးမွာ ျမန္မာေတြအခ်င္းခ်င္း တစ္ျမိဳ႕စီျခားေပမဲ႔ တစ္စိတ္တဝမ္းတည္း ရွိေၾကာင္းျပလိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ ဝမ္းသာစရာေန႔ရက္ေလးပါပဲဗ်ာ...။